Moje forum

Witam

Dokładnie cztery lata temu miałem stwierdzoną nerwicę histeryczną, pod nazwą mieszanych zaburzeń dysocjacyjnych konwersyjnych.
Przestałem chodzić, miałem różne głosy wynikające z silnej przeczulicy słuchowej, napady lęku panicznego. Nie potrafiłem współgrać z otoczeniem, nic mnie nie interesowało, co dzieje się w rodzinnym gronie. Miałem ataki, które polegały na tym, że całe ciało mi drżało, rzucałem się w łóżku do tego stopnia, że mało co się nie porozbijałem. Słyszałem uporczywe głosy lekarzy z różnych specjalizacji, tworząc w tym samym czasie różne kody choroby na którą w ogóle nie chorowałem, a sądziłem wtedy, że na nią choruję. Miał być to Wilson.
Kiedy poszedłem do szpitala psychiatrycznego, to zacząłem chodzić pod przymusem pielęgniarek. Później pojawiła się agresja skierowana na otoczenie, że sanitariusze wiązali mnie w pasy, miałem też halucynacje związane z moją całą rodziną, nawet ze zmarłą babcią, która miała być matką lekarza ordynatora oddziału.Pojawiły się także dziwaczne zachowanie, na przykład lizanie szyb od drzwi, różne niezrozumiałe dla innych gesty rękami i głową. Wydawało mi się nawet, że przeżyłem śmierć kliniczną na oddziale psychiatrycznym, że dawali mi zastrzyki śmierci, aby mnie zabić, a po nich było tylko odtrucie organizmu z silnych toksyn, jak to mówił lekarz specjalista neurolog. Miałem ogólnie rzecz biorąc przeniesienie lekarzy z całego świat, którzy próbowali mnie diagnozować, wspierać psychicznie, obiecywali mi operacje na choroby, których nie miałem a byłem przekonany o tym, że je mam i że są groźne. Jednak po długotrwałym leczeniu psychiatrycznemu wyleczyłem się z tego, przeszły mi głosy jak i halucynacje. Jednak teraz mam zubożenie wypowiedzi, czuję to,że wycofuję się z życia społecznego, mam niechęć do wszystkiego, apatię, brak swojej własnej woli, i niemożliwą do zniesienia anhedonię, która polega na tym, że nie jestem w stanie odczuwać żadnej przyjemności z życia. Wszystko okazuje się być bierne, nieokiełznane,pozbawione wyrazu. W kontakcie słownym jest tak, że mało się wypowiadam, czuję duże ograniczenie we własnych wypowiedziach, nie mam już euforii jak dawniej, tylko dysforię, stany złości na siebie i na cały świat.

Każda dobra chwila Nas podbudowuje, daje szanse na to, że się uśmiechniemy do świata, poczujemy swoje życie, które choć ciężkie bywa ale jest łatwiejsze gdy mamy jakąś ostoję. W kolejnej piosence zatytułowanej :"szukam dobrych chwil" jest ukazane pragnienie poszukiwania wszystkiego co najlepsze, dobre, czyste, co może wskrzesić zrezygnowaną osobę, która nie kocha siebie.
Dzięki dobrym chwilom można się nawet pokochać Nie wierzycie?-uwierzcie!
To jest elementem Naszego życia. Dzięki poszukiwaniu takich chwil można się wzmocnić do tego stopnia, że praca nad złymi emocjami będzie świetną przygodą a nie usilną walką o siebie, w którą nie raz nie można uwierzyć. Wynika to z faktu, że nie staramy się nawet poczuć choć  jednej chwili. Niektórzy z Nas wolą się zatapiać w negatywnych emocjach i mówić:" nie dam rady, ja już nie mogę...", a od tych chwil zaczyna się wszystko, cała esencja życiowego sensu...

Zapraszam do posłuchania piosenki

http://91390.file4u.pl/download/4873897/szukam_dobrych_chwil_www.file4u.pl.wav

Ja odkąd pamiętam miałem dużo myśli samobójczych, które niestety przeradzały się w czyny.
Teraz kiedy tak sięgnę pamięcią w przeszłość, czy faktycznie miało to sens? Zadając sobie analogicznie pytanie czy tego chciałem, czy zmusiła mnie do tego sytuacja.
Człowiek który żyje w silnym stresie, emocjach negatywnych, które sięgają zenitu, to nie ma wyjścia, wyboru jak tylko ten stres pokonać. Dodatkowo wszelkiego rodzaju urazy psychiczne z dzieciństwa, krzywda wyrządzona przez chociażby jednego rodzica wystarczą aby w zaburzonym umyśle wytworzyła się pewnego rodzaju "blokada przed życiem". Wtedy nic nie cieszy nie ma motywacji, nie ma woli życia, jakiekolwiek walki o siebie i zaczynamy uruchamiać mechanizmy obronne, które szkodzą naszemu życiu, a w ostateczności prowadzą do najgorszego-aktu samobójczego i śmierci. Nie każdy ma siłę aby pokonać myśli samobójcze, niestety zależy to od człowieka, jego sposobu myślenia i radzenia sobie  z naprawdę trudną sytuacją życiową. Ludzie mają myśli samobójcze bo wołają o pomoc a akt samobójczy jest na to świadectwem, że dokonali czegoś z braku pomocy od innych, co wynikać może z niedopatrzenia przez najbliższych, że coś niedobrego się działo w umyśle ich dziecka. To jest straszna prawda o ludziach ale takie jest życie. Jedni walczą o siebie jak mogą i to im się udaje, a inni walcząc przegrywają...
Na pewno każda myśl przenikająca przez umysł osoby chorej jest sygnałem na to że coś złego się dzieje i należy dobrze zaobserwować taką osobę, jak żyje, jakie może mieć problemy( nawet rozmawiając często z taka osobą) i wtedy można uniknąć tego strasznego wyboru jakim jest druzgocąca ostateczność...

Walka o dzień ma dla mnie istotne znaczenie, ponieważ nadaje mi sens życia. Emocje jakie się pojawiają w moim życiu, negatywne i pozytywne, są bardzo rozchwiane i nigdy nie wiem jak będzie wyglądał mój dzień. Czy będę miał agresję, lek, niepokój czy euforię.
Całe spektrum objawów mojej choroby jest bardzo duże, popadam w silne afekty, ambiwalencje i nie jestem w stanie nie raz odnaleźć sensownego dla siebie rozwiązania, drogi która wskaże mi cel i umożliwi tym samym normalną egzystencję.

Zapraszam do posłuchania mojej piosenki:)

http://91390.file4u.pl/download/4873889/walka_o_dzien_www.file4u.pl.wav

Moje pasje są wszechstronne a najbardziej paradoksalne jest to, że od niedawna je wszystkie odkryłem. Odkryłem na nowo siebie

Kiedyś nic nie miało znaczenia. Przedtem gdy szpital psychiatryczny był całym moim sensem bytu, nie miałem żadnej pasji, tylko niepokój, stres i napięcie, te wszystkie silne emocje. Teraz walczę o swój byt właśnie swoją pasją, pasją tworzenia czegoś dla innych i tym samym dla siebie odczuwając  przez to siłę do życia...


http://www.youtube.com/watch?v=xdB-WI81IEs

Afekt jest to silne wzruszenie, ekspresja emocji, które mogą osiągać takich rozmiarów, że człowiek zatraca się i doprowadza do granic bezsensu życia, które poprzedzone jest poczuciem winy za krzywdy, jakie wyrządza nie raz najbliższym.
Film ten mówi o tym, jakie znaczenie ma dla mnie afekt agresywny i ambiwalentny. Zapraszam serdecznie


http://www.youtube.com/watch?v=gWEQ_Jue1Nw

w filmie  jest przedstawione krótkie wprowadzenie do świata pasji jaką jest dla mnie śpiewanie. Są to niesamowite emocje jakie wyzwalają się pod wpływem głosu, dźwięku i słów które sam piszę
Można tworzyć piosenki w oparciu o swoje emocje-jest to całkiem możliwe a dla mnie jest to moja osobista satysfakcja.
Walka o dzień-piosenka w której umieszczam esencję swojego całego życia: łzy, rozpacz i walkę, która nie ma końca i trwa do dzisiaj chociaż niejeden smutek żal i osamotnienie przeżywam. Zapraszam do posłuchania

http://www.youtube.com/watch?v=mEyUKjeFrdo